Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τις φετινές επιδόσεις του Λορέν Μορόν και την ανάγκη υποστήριξης του Ισπανού επιθετικού από τους τωρινούς συμπαίκτες του αλλά και από τις μεταγραφικές αναζητήσεις του Άρη ενόψει του Γενάρη.
- Τετραπλάσια γκολ πέρυσι…
- Γιατί η βασική ευθύνη για τον Μορόν είναι του ίδιου του Αρη
- Το γκολ ο βασικός στόχος στη μεταγραφική περίοδο
Κακό πράγμα η «επίσκεψη» σε ποδοσφαιρικό γήπεδο δίχως τη δυνατότητα απόλαυσης της πεμπτουσίας αυτού του αθλήματος. Προφανώς δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος της εκκωφαντικής απουσίας του κόσμου από τις κερκίδες του «Κλ. Βικελίδης». Είναι βαθύτερος ή μάλλον πιο ουσιαστικός και σαφής ως προς την ανάγκη ολοκλήρωσης μιας εποχής και την έναρξη μιας άλλης. Τούτο όμως (επί του προσωπικού) θα απασχολήσει όταν προκύψει κάτι χειροπιαστό. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση υπεκφυγής, είναι ζήτημα δημοσιογραφικής αντίληψης ή μάλλον κοσμοθεωρίας. Ακόμη και στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην ΚΑΕ Άρης, σε τούτη τη γωνιά δεν είχατε διαβάσει το παραμικρό απ’ όσα φημολογούνταν και τα οποία ήταν ανάξια καταγραφής. Τα διαβάσατε όλα μόλις εμφανίστηκε αυτός που είχε πρόθεση να αποκτήσει την εταιρία, πριν φτάσει το περιβόητο letter of intent, ως επικύρωση των πληροφοριών. Εκεί η μελάνη (ηλεκτρονικής μορφής) απλώθηκε στις αντίστοιχες φόρμες. Σε πραγματικό χρόνο, όπως επιβάλλουν οι συνθήκες της εποχής.
Προς το παρόν λοιπόν, μένω στην πεμπτουσία που αναζητείται. Πέρυσι τέτοια εποχή και πριν από τον αλησμόνητο αγώνα στο Αγρίνιο, ο Άρης βρισκόταν στην πρώτη θέση. Λόγω και αδυναμίας των ισχυρότερων σε όλα τα επίπεδα (;), προφανώς έπαιξε ρόλο. Περισσότερο όμως επειδή ο ίδιος έδειχνε πιο ουσιαστικός και ξεκάθαρος σ’ αυτό που ήθελε να προσφέρει. Στην επίθεση δεν πετούσε φωτιές, αν και τα συνολικά τέρματά του ήταν περί του 50% περισσότερα (14) από τα φετινά εννιά που στοιχειοθετούν πενιχρή επίδοση.
Τετραπλάσια γκολ πέρυσι…
Τα κέφια του Λορέν Μορόν είχαν φωτίσει ένα λαμπερό μονοπάτι. Οκτώ γκολ είχε πετύχει έως και τη 10η αγωνιστική. Τα τετραπλάσια σε σύγκριση με τα φετινά δύο, δείγμα της απώλειας έως και της σπουδαιότερης «σταθεράς» του γκρουπ. Ο Ισπανός μοιάζει βαρύς κι ασήκωτος, αρκετά ξενερωμένος μ’ αυτό που αντιλαμβάνεται και διαπιστώνει, δίχως τούτο να σημαίνει ότι η ευθύνη του είναι περιορισμένη. Ίσα-ίσα που είναι αρκετά μεγάλη γιατί στην 3η χρονιά του στην ομάδα θα περίμενε κανείς να φανερώσει ηγετική προσωπικότητα δίχως να χρειάζεται κάποιος να χτυπάει το σαμάρι. Ωστόσο, ηγέτες σε μια ομάδα δεν είναι πάντα οι πρώτοι σκόρερ. Είναι αυτοί που το λέει η ψυχούλα τους.
Η απώλεια αυτής της «σταθεράς» σε συνδυασμό με τον… κατακλυσμό των τραυματισμών είτε λόγω ατυχίας είτε γιατί αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές με προβληματικό μυϊκό σύστημα με φυσική συνέπεια τα διαδοχικά προβλήματα, οδήγησε στην κατάσταση που διαχειρίζεται εδώ και δύο μήνες ο Μανόλο Χιμένεθ. Όπως και στην παραδοχή περί ανάγκης ενίσχυσης του ποιοτικού επιπέδου της ομάδας. Περί μεταγραφών θα γραφτεί άλλο κείμενο, προς το παρόν όμως είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί η ανάγκη υποστήριξης του μοναδικού παίκτη που πρόσφερε το γκολ. Με τα καλά και τα στραβά του, τουλάχιστον αυτή τη δουλειά την έκανε και με το παραπάνω. Άλλες δεν κάνει κι αυτό ενοχλεί τους προπονητές και το κοινό. Αν τις έκανε, δεν θα ήταν στην Ελλάδα αλλά θα έπαιζε σε πρωτοκλασάτη ισπανική ομάδα.
Γιατί η βασική ευθύνη για τον Μορόν είναι του ίδιου του Αρη
Ο Άρης έχασε τη σταθερά του και με δική του ευθύνη. Γιατί χρειάζεται να παίζει στο αριστερό άκρο της επίθεσης μ’ έναν ποδοσφαιριστή (σ. σ. Πιόνε Σίστο) ο οποίος ήταν εκτός πλάνου και ήθελε να τον «ξεφορτωθεί» το περασμένο καλοκαίρι. Έναν ακραίο επιθετικό δίχως γκολ παρά τις 32 συμμετοχές του. Γιατί δεν πήρε τίποτε ούτε ένα γκολ ούτε από τον άλλον βασικό ακραίο επιθετικό του (σ. σ. Ντιαντί) πριν αυτός παραχωρηθεί σε άλλες Πολιτείες.
Γιατί δεν παίρνει δημιουργία και επιθετικό παιχνίδι από τον ποδοσφαιριστή πίσω από τον Λορέν Μορόν καθώς ο Κώστας Γαλανόπουλος δεν έχει τα στοιχεία να το προσφέρει ενώ ο Μορουτσάν (μέχρι στιγμής) αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και της επένδυσης. Κι έτσι ο Άρης μοιάζει η πιο εύκολα διαχειρίσιμη ομάδα για κάθε αντίπαλη άμυνα. Όλες εστιάζουν στον Μορόν νιώθοντας τη βεβαιότητα ότι δεν υφίσταται άλλος κίνδυνος.
Το γκολ ο βασικός στόχος στη μεταγραφική περίοδο
Αυτό έχει τη σημασία του ενόψει της μεταγραφικής περιόδου του Γενάρη γιατί αποδείχθηκε λανθασμένο το σκεπτικό της απόκτησης ενός ακραίου επιθετικού ή φορ με τη λογική ότι θα βρει στον Άρη αυτό που δεν είχε στο σύνολο της καριέρας του. Το γκολ. Με 17 γκολ σε βάθος πενταετίας, όπως έχουν τρεις εκ των παικτών που αποκτήθηκαν με σκοπό να συνθέσουν τη βασική επιθετική γραμμή, δεν λογίζεσαι και «εκτελεστής». Αυτή η επίδοση αναδεικνύει ότι το γκολ αποτελεί το βασικό σου αγωνιστικό ζήτημα.
Ενόψει του Γενάρη, ο Άρης χρειάζεται ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν θα κουμπώσουν απλά σε μια τακτική προσέγγιση, αλλά θα έχουν κι αυτό το ρημάδι το γκολ μπας και εμπλουτιστεί η μεθοδολογία αυτής της ομάδας όταν έχει την μπάλα στα πόδια της…
