Στην καρδιά της τροπικής ζούγκλας της Παπούα στην Ινδονησία, υπάρχει μια κοινότητα όπου τα σπίτια μοιάζουν να αιωρούνται ανάμεσα στα δέντρα.
Εκεί ζει η φυλή Κοροβάι (Korowai), η οποία είναι γνωστή για τις κατοικίες της που κατασκευάζονται σε ύψος από 10 έως 35 μέτρα, πάνω σε τεράστια δέντρα, συνδυάζοντας παραδοσιακή αρχιτεκτονική με την ανάγκη προσαρμογής στο περιβάλλον της ζούγκλας.
Κατασκευή πάνω στα δέντρα
Τα σπίτια χτίζονται πάνω σε δυνατά δέντρα, συνήθως συκιές, που τοπικά ονομάζονται wanim. Αυτά τα δέντρα μπορεί να ξεπερνούν τα 40 μέτρα ύψος και παρέχουν τη στήριξη που χρειάζονται οι πλατφόρμες από μπαμπού, κισσό και φύλλα φοίνικα για το δάπεδο και τη σκεπή των κατοικιών.
Συλλογική δουλειά και τεχνική
Η κατασκευή διαρκεί αρκετές μέρες και απαιτεί συλλογική προσπάθεια της κοινότητας. Αρχικά, ο κορμός του δέντρου προετοιμάζεται και ενισχύεται για να στηριχθεί η κατοικία από μπαμπού δεμένο με κισσό. Η σκεπή καλύπτεται με φύλλα φοίνικα, που προστατεύουν από τη βροχή και τον ήλιο. Στο ψηλό σημείο υπάρχει χώρος για μαγείρεμα, ξεκούραση και παρατήρηση της ζούγκλας.
Στρατηγική επιβίωσης
Παρά την ασυνήθιστη εμφάνισή τους, τα σπίτια αυτά είναι στρατηγικής σημασίας για την επιβίωση των Κοροβάι. Προστατεύουν τις οικογένειες από την υγρασία του εδάφους, τις πλημμύρες, τα έντομα και τα άγρια ζώα, όπως αγριογούρουνα και φίδια. Ιστορικά, λειτουργούσαν επίσης ως καταφύγιο σε περίπτωση επιθέσεων από αντίπαλες φυλές.
Το ύψος του σπιτιού μπορεί να έχει και συμβολική σημασία. ‘Οσο ψηλότερη είναι η κατασκευή τόσο μεγαλύτερο το κύρος του οικοδόμου. Υπάρχουν καταγεγραμμένα σπίτια ύψους έως 35 μέτρων, προσβάσιμα μέσω σκάλας από ξύλινους κορμούς, αν και τέτοιες κατασκευές είναι σπάνιες και σπάνια χρησιμοποιούνται καθημερινά.
Καθημερινή ζωή
Κάθε σπίτι φιλοξενεί από τέσσερα έως δώδεκα άτομα και διαθέτει κεντρική εστία, που χρησιμοποιείται για μαγείρεμα και απώθηση εντόμων. Όταν η κατασκευή «γεράσει», η οικογένεια μετακομίζει και χτίζει νέο σπίτι, ένα έθιμο που διατηρεί ζωντανή την παράδοση.
Μια φυλή απομονωμένη, αλλά ζωντανή
Οι Κοροβάι συγκαταλέγονται στις τελευταίες απομονωμένες φυλές του κόσμου. Η πρώτη επαφή τους με τον έξω κόσμο έγινε μόλις τη δεκαετία του 1970, όταν ανθρωπολόγοι και ιεραπόστολοι επισκέφθηκαν την περιοχή. Σήμερα, μέρος του πληθυσμού ζει σε χωριά κοντά σε ποτάμια, αλλά τα σπίτια στα δέντρα παραμένουν πολιτιστικό σύμβολο της φυλής.
iefimerida.gr
