Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να την μειώσει και να την υποτιμήσει!
- O mvp και οι άξιοι συμπαραστάτες
- Η εικονική πραγματικότητα και η διαιτησία
O Παναθηναϊκός επικράτησε στο ντέρμπι για τρεις πολύ απλούς λόγους:
1) Επειδή το ήθελε περισσότερο και πάτησε το χορτάρι της Λεωφόρου για να κάνει αυτό που γράφαμε στο σημείωμα της Κυριακής. Να παίξει χωρίς αύριο γιατί δεν υπήρχε αύριο. Δεν κοιτάζονταν στον ποδοσφαιρικό του καθρέφτη για να δει πόσο όμορφος ήταν το προηγούμενο διάστημα, δεν μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με έπαρση, έβαψε το αγωνιστικό του πρόσωπο στα χρώματα του πολέμου και από το πρώτο λεπτό έδειξε ταγμένος στον σκοπό. Με μπόλικο τρέξιμο, με αυταπάρνηση, με καρδιά, με τακτική προσήλωση, με σκληράδα και ποδοσφαιρικό ”ξύλο” όποτε χρειάστηκε. Απέναντι σε έναν αντίπαλο, όπως ο ΠΑΟΚ, που αυτή την εποχή είναι καλύτερη ομάδα αλλά υποκλίθηκε σε ένα σύνολο που προσπαθεί να βαδίσει στον ίσιο ποδοσφαιρικό δρόμο, καταθέτοντας το βράδυ της Κυριακής πράγματα που κάποιες φορές φτάνουν στα μεγάλα παιχνίδια.
2) Το ντέρμπι το Τριφύλλι το έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο, το πήρε στο δεύτερο. Στα σαρανταπέντε λεπτά υπήρχε ξεκάθαρη ανωτερότητα. Με δύο γκολ, ένα δοκάρι, απόλυτο μπλοκάρισμα στον άξονα του δικεφάλου και ούτε υποψία απειλής από την πιο παραγωγική ομάδα της φετινής Big League σε δημιουργία ευκαιριών. Στο δεύτερο μέρος με εξαίρεση το υπέροχο γκολ του Κωνσταντέλια(περαστικά στον καλλιτέχνη των ελληνικών γηπέδων) κι ένα σουτ του Ιβανούσετς, ο ΠΑΟΚ περιορίστηκε σε μια ανούσια κατοχή της μπάλας, ο Παναθηναϊκός το κράτησε με την άμυνά του και παρέμεινε ζωντανός στο κυνήγι των πρώτων θέσεων. Για τον Παναθηναϊκό δεν είναι όμορφο στο μάτι το 25% κατοχή της μπάλας από το 60′ και μετά αλλά θα πρέπει να βλέπουμε και τις συνθήκες. Προπονητής είκοσι ημερών, απουσίες κομβικών παικτών, παιχνίδι τελικός. Κάποιες φορές το ένστικο της επιβίωσης μπαίνει πάνω από όλα. Σε βάθος χρόνου, όμως, υπάρχει η απαίτηση από αυτή την ομάδα, όταν διαμορφωθεί από τον Μπενίτεθ, να διαχειρίζεται καλύτερα αυτές τις καταστάσεις.
3) Επειδή ο προπονητής του κατάφερε να μακιγιάρει ένα σωρό απουσίες και να παρουσιάσει ένα σύνολο με το μαχαίρι στα δόντια. Έξω ο Καλάμπρια και ο Κώτσιρας. Έξω ο Σφιντέρσκι, ο Ντέσερς αλλά και ο Ρενάτο. Ανέτοιμοι να ξεκινήσουν ο Πελίστρι με τον Μπακασέτα. Ο Ράφα Μπενίτεθ πήρε την παρτίδα του πρώτου μέρους εν πολλοίς χάρη στον ρόλο του Γεντβάι που έδινε αριθμητικό πλεονέκτημα στον άξονα. Από δικό του κλέψιμο το δοκάρι του Τετέ, από δική του πάσα στον Βραζιλιάνο που πήρε δύο παίκτες πάνω του για να εκτελέσει ο ίδιος αμαρκάριστος για το 2-0. Ο Ισπανός κόουτς είχε διαβάσει άριστα την μεγάλη δύναμη του ΠΑΟΚ στη μεσαία γραμμή, επικράτησε ολοκληρωτικά και είδε τον Πάντοβιτς και τον Γεντβάι, να του δίνουν στέρεες βάσεις επικράτησης. Σιώπης και Τσιριβέγια ήταν απολαυστικοί.
Ο Παναθηναϊκός των πολλών και σοβαρών απουσιών, ο Παναθηναϊκός που γύρισε στην Αθήνα στις 5 το πρωί της Παρασκευής έπειτα το μεγάλο διπλό στο Μάλμε, ο Παναθηναϊκός που έπαιζε με όλη την πίεση του κόσμου στις πλάτες του για να μην πει ”αντίο” στο πρωτάθλημα από το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, πήρε το ντέρμπι και δημιούργησε την ελπίδα πως με τις σημαντικές επιστροφές και την δουλειά στην διακοπή, θα μπορέσει να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και στην επανέναρξη του πρωταθλήματος.
O mvp και οι άξιοι συμπαραστάτες
Σε ατομικό επίπεδο ο Γιώργος Κυριακόπουλος ήταν καταπληκτικός μέχρι να γίνει αναγκαστική αλλαγή. Μισό γκολ σέρβιρε στον Πάντοβιτς για το 1-0. Από δική του ατομική ενέργεια ξεκινά το δεύτερο γκολ. Απροσπέλαστος αμυντικά, η καλύτερή του εμφάνιση με την πράσινη φανέλα.
Άξιοι συμπαραστάτες; Ο Πάλμερ Μπράουν. Τι ματσάρες έκανε ο παιχταράς μέσα σε τρεις ημέρες; Απόλυτος κυρίαρχος στο κέντρο της άμυνας, εξαφάνισε όποιον έπεφτε πάνω του.
Ο Τσιριβέγια δεν αποτελεί είδηση. Είναι σταθερά εκεί επί των ημερών του συμπατριώτη του προπονητή, ο Πάντοβιτς άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, ο Ζαρουρί έδειξε απίθανη συνέπεια στο ανασταλτικό κομμάτι.
Θα ήμασταν ψεύτες αν λέγαμε πως περιμέναμε τέτοιο ματς από τον Γεντβάι στο δεξί άκρο της άμυνας. Τον βοήθησε πολύ ο ρόλος που του ανέθεσε ο κόουτς, τα έκανε όλα σωστά εκτός από το… χορευτικό του Κωνσταντέλια. Βέβαια ο μικρός του ΠΑΟΚ, τα κάνει σε… όλους αυτά, οπότε πάμε παρακάτω.
Καλός ξανά ο Τετέ, τον έχει… φτύσει η μπάλα δύο σερί ματς, κάποια στιγμή θα ξεμπουκώσει, τα έχει ανάγκη τα γκολ του Παναθηναϊκός.
Η εικονική πραγματικότητα και η διαιτησία
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ήταν πολύ ανώτερος στο πρώτο, διαχειρίστηκε το σκορ στο δεύτερο και κόντρα στην εικονική πραγματικότητα που προσπάθησε να δημιουργήσει ο ΠΑΟΚ, το πήρε το ντέρμπι επειδή το άξιζε. ”Δεν νίκησε ο Παναθηναϊκός, εμείς χάσαμε” είπε ο Ραζβάν Λουτσέσκου που ποτέ δεν έχει παραδεχθεί σε ματς με το Τριφύλλι, την ανωτερότητα των Αθηναίων. Πως ακριβώς το έχασε το ματς ο ΠΑΟΚ; Με μία ευκαιρία σε ενενήντα λεπτά;
Να είχαν κάνει πέντε έξι κλασσικές φάσεις, ναι θα είχε δίκιο. Στο πρώτο μέρος υπήρχε μόνο ένα σύνολο στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός. Στο δεύτερο η γκολάρα του ”Ντέλια” κι ένα σουτ του Ιβανούσετς είναι ό,τι είχε να επιδείξει η ομάδα που… αδικήθηκε από το τελικό σκορ.
Και σαν να μην έφτανε η παραποίηση της ποδοσφαιρικής εικόνας, ήρθαν και τα παράπονα της διαιτησίας για φάσεις πεντακάθαρες.
Ούτε του Σιώπη είναι απευθείας κόκκινη(είναι κίτρινη και κακώς δεν δόθηκε) για το μαρκάρισμα στον Κωνσταντέλια αλλά ούτε προφανώς και του Τζούρισιτς.
Άσχετο-σχετικό: Μακάρι ο Παναθηναϊκός να έχει κάποια στιγμή τις διαιτησίες του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Εξαιρετικές όλες μέχρι τώρα κι αυτό είναι κάτι θετικό για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, δεν το αναφέρουμε ως… κατηγορία. Αν δεν έχει του ΠΑΟΚ, ας έχει έστω του Ολυμπιακού.
Αν κάτι υπάρχει σε όλο το ενενηντάλεπτο της Λεωφόρου είναι η αγκωνιά του Λόβρεν στον Πάλμερ στις καθυστερήσεις που είναι ο ορισμός του πέναλτι αλλά ο VAR το θεώρησε μάλλον φυσιολογικό(για MMA ναι, για ποδόσφαιρο όχι), τόσο πολύ που ο Αμερικανός στόπερ μάτωσε στο πρόσωπό του…
