Ούτε ο Σόιμπλε θα τολμούσε ποτέ να αφήσει γυμνή την περιφέρεια από ΕΛ.ΤΑ. και ΑΤΜ, να επιβάλει 13ωρο στην εργασία και να ανοίξει κερκόπορτα στην Τουρκία
Αν η τρόικα ήταν το σημείο αναφοράς της καταστροφής μιας χώρας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η οικονομική απορρύθμιση, η τερατώδης ακρίβεια και οι συνέπειες των πολιτικών Μητσοτάκη αποδεικνύονται ακόμη πιο δραματικές. Ξεπερνώντας ακόμα κι όσα έκαναν ενάντια σε έναν ολόκληρο λαό ο Τόμσεν και ο Σόιμπλε.
- Βασίλης Γαλούπης
Από το 2019 η κυβέρνηση Μητσοτάκη εργαλειοποίησε την απελπιστική κατάσταση στην οποία μας άφησε η τρόικα και τη βολική «δικαιολογία» του ξεπουλήματος μέσω Υπερταμείου, προκειμένου να μεθοδευτούν κινήσεις κι αποφάσεις τόσο ακραίες, που ούτε τα πιο εμμονικά προγράμματα των δανειστών δεν είχαν τολμήσει να υλοποιήσουν.
Ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε τον κύκλο του χρέους, της λιτότητας, της φτώχειας, της συνειδητής απαξίωσης δημόσιων υπηρεσιών και περιουσίας, ώστε να μεταφέρει ολόκληρη την οικονομία σε ιδιωτικά συμφέροντα, αφότου την άλλαξε πρώτα συθέμελα, ώστε να εξυπηρετεί πλήρως την κερδοφορία τους. Επί Κυριάκου προκλήθηκε ακόμα πιο οδυνηρή μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους. Το εξευτελιστικό 13ωρο έγινε πρώτη είδηση σε όλον τον κόσμο, ως παράδειγμα προς αποφυγή μιας «σύγχρονης σκλαβιάς» σε μια χώρα της Ε.Ε. που έχει ξεπέσει κάτω κι από τη Βουλγαρία.
Εφαρμόζοντας ένα υβριδικό μείγμα θατσερικής εμμονής και τριτοκοσμικής διαφθοράς, ο Μητσοτάκης απορρύθμισε την αγορά και την εργασία, καρτελοποίησε πλήρως την οικονομία και χρησιμοποίησε δημόσιο χρήμα για να ταΐζει ιδιωτικά συμφέροντα. Με όπλο τη δήθεν κυβερνητική αμέλεια, ρήμαξε κι απαξίωσε μεθοδευμένα ολόκληρους τομείς της οικονομίας.
Κάθε τομέας της οικονομίας που μπορούσε να προσφέρει βιώσιμη ανάπτυξη εξαφανίστηκε ή βούλιαξε. Η χώρα προσφέρει πια μόνο φθηνές τουριστικές υπηρεσίες, «φούσκα» ακινήτων και σκάνδαλα.
Στα λόγια, το αφήγημα είναι μονότονα ίδιο: Μια σειρά αλλαγών, με στόχο -υποτίθεται- τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και την οικονομική ανάπτυξη. Ομως, στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της πολιτικής Μητσοτάκη θα κάνει την οικονομική και την κοινωνική ανάκαμψη ουσιαστικά αδύνατη. Οι πράξεις του εγκλώβισαν το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού σε μια παγίδα φτώχειας υπέρ της ελίτ. Οσα εφαρμόζει δεν τόλμησαν να τα ζητήσουν ούτε οι τροϊκανοί. Τα επιβάλλουν με δικό τους σχέδιο ο Μητσοτάκης, ο Χατζηδάκης, ο Αδωνις κι όλη η κουστωδία μιας ντροπιαστικής διακυβέρνησης.
Σκλαβιά
Την ώρα που στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες όλο και περισσότερες εταιρίες κι υπηρεσίες αποφασίζουν μόνιμη τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για όλους τους υπαλλήλους τους χωρίς μείωση μισθού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομοθέτησε την παγκόσμια πρωτοτυπία της 13ωρης εργασίας! Κάτι που ούτε ο Τόμσεν είχε βάλει στο τραπέζι στα πιο μαύρα χρόνια των Μνημονίων.
Μπροστά στη γενικευμένη κατακραυγή, η κυβέρνηση σέρβιρε ένα ευφυολόγημα περί «εθελοντικής» 13ωρης εργασίας, αλλά είναι ψέμα. Το 13ωρο του εργαζομένου σε έναν εργοδότη συνιστά ουσιαστικά υποχρέωσή του.
Ξεπούλημα
Το περίφημο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων μετατράπηκε από τον Μητσοτάκη στο ξεπούλημα του αιώνα. Οπως αποδεικνύει και το τελευταίο παράδειγμα των ΕΛ.ΤΑ., η κυβέρνηση φροντίζει μάλιστα να χρησιμοποιεί την ίδια τη διαδικασία απαξίωσης υπηρεσιών και περιουσιακών στοιχείων ως ευκαιρία για πλιάτσικο δημόσιου χρήματος.
Η τρόικα, όμως, ποτέ δεν θα έκλεινε τα μισά καταστήματα, όπως κάνει ο Μητσοτάκης από το 2023 έως τώρα. Ποτέ δεν θα αφαιρούσε ακόμα και τα ΑΤΜ από την περιφέρεια για να μην μπαίνουν στον κόπο περιττών δαπανών οι τράπεζες. Η νυν κυβέρνηση είναι αυτή που επιτρέπει αυτό το ξεπούλημα των πάντων και την υποβάθμιση ακόμα και αυτονόητων υπηρεσιών.
Ακόμα και για την εθνική μας κυριαρχία, είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη που κάνει τέτοιες υποχωρήσεις προς όφελος της Τουρκίας, κάτι που δεν είχε τολμήσει καμία άλλη κυβέρνηση επί 200 χρόνια. Ούτε και η τρόικα υποβάθμισε ποτέ σε τέτοιον βαθμό τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα έναντι των Τούρκων.
Μισθοί σε σπιράλ φτωχοποίησης – Εξωφρενική ακρίβεια σε όλα
Το μοντέλο «υπανάπτυξης» του Μητσοτάκη για την οικονομία είναι ένα μνημόνιο διάλυσης, «ντοπαρισμένο» όμως σε τέτοιο βαθμό, που κάνει τα μέτρα του Τόμσεν να μοιάζουν με… παιδική ασθένεια. Τότε που οι μισθοί ήταν κάπως χαμηλότεροι από σήμερα δεν υπήρχε τουλάχιστον τέτοια θηριώδης ακρίβεια.
Η ελληνική οικονομία σήμερα αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από δραστηριότητες εστίασης – καταλυμάτων και δραστηριότητες right estate, μια οικονομία δηλαδή που είναι μη βιώσιμη. Το μοντέλο «ανάπτυξης» Μητσοτάκη μετέτρεψε την Ελλάδα σε μοναδική περίπτωση διεθνώς, αφού πρόκειται για ένα μοντέλο που βλέπουμε αποκλειστικά σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, ποτέ σε ανεπτυγμένες οικονομίες.
Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έπεσε στον πάτο της Ε.Ε., δίπλα στο επίπεδο της Βουλγαρίας. Οι εκτιμήσεις υπολογίζουν να βυθιστούμε επίσημα κάτω και από το επίπεδο της Βουλγαρίας στα επόμενα δυο με τρία χρόνια. Οχι μόνο δεν φύγαμε από τα Μνημόνια, αλλά επί Μητσοτάκη εφαρμόζονται οι πιο αδίστακτες πολιτικές εξαθλίωσης.
Το μοντέλο ανάπτυξης Μητσοτάκη, δηλαδή εστίαση και τουρισμός, βασίζεται στο χαμηλό εργατικό κόστος. Αυτό είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, όχι απόνερα των Μνημονίων. Πρόκειται για μια παγίδα φτώχειας για όλους τους εργαζομένους συνολικά, αφού συμπαρασύρει όλους τους μισθούς προς τα κάτω.
Ταυτόχρονα οι «πλάτες» που κάνει η κυβέρνηση στην αισχροκέρδεια σε τρόφιμα κι ενέργεια, σε συνδυασμό με την εκτόξευση των ενοικίων, κατεδαφίζουν κάθε προσδοκία για επίπεδα μεγαλύτερα από αυτήν την ισοπέδωση επί Μνημονίων.
Ο ορισμός του νεοφιλελευθερισμού
Αυτό που βιώνουμε είναι μια «Ελλάδα 2.0», του ξεπουλήματος, των μεγάλων «καρχαριών», της φτώχειας για τους πολλούς, του εργασιακού Μεσαίωνα. Οσα, δηλαδή, δεν ζήσαμε ούτε καν επί τριών Μνημονίων, όσα δεν τόλμησε να ζητήσουν ο Τόμσεν και ο Σόιμπλε. Αυτή η κυβερνητική σήψη είναι που οδηγεί στα όργια διαφθοράς, ασυδοσίας και χοντροπετσιάς.
Τα καρτέλ αλωνίζουν ανενόχλητα, οι δημόσιες υποδομές καταρρέουν, ο κρατικός τομέας εξαφανίζεται, τα κυριαρχικά δικαιώματα είναι υπό συζήτηση.
Η κοινωνία γονατίζει κι απελπίζεται. Κανείς δεν περίμενε ότι θα ζήσουμε χειρότερα κι από την εποχή των Μνημονίων. Και ότι ακόμα και το σχέδιο Πισσαρίδη θα μοιάζει λάιτ μπροστά στη λαίλαπα Μητσοτάκη, που εφαρμόζει μια πολιτική-ορισμό του νεοφιλελευθερισμού.
