Μέσα στον Νοέμβριο αναμένεται να βρεθεί στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, για επίσημη επίσκεψη και συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν και η ακριβής ημερομηνία της επίσκεψης δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, τα διπλωματικά επιτελεία των δύο χωρών βρίσκονται σε επικοινωνία για την οριστικοποίησή της.
Η επικείμενη άφιξη του Ουκρανού προέδρου δεν αποτελεί απλώς μια τυπική διπλωματική στάση, αλλά ένα γεγονός με σαφές γεωπολιτικό βάρος τόσο για την Ουκρανία, όσο και για την Ελλάδα, που επιδιώκει να ενισχύσει τον ρόλο της ως σταθεροποιητικού παράγοντα και εν δυνάμει διαμεσολαβητή στην ευρύτερη περιοχή.
Η επίσκεψη Ζελένσκι, σε μια περίοδο που ο πόλεμος στην Ουκρανία παραμένει ανοιχτός και η διεθνής διπλωματία αναζητά νέες ισορροπίες, ερμηνεύεται από αναλυτές ως ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που αποδίδει το Κίεβο στην Αθήνα.
Όπως επισημαίνει ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, Πολύκαρπος Αδαμίδης η επιλογή της Ελλάδας δεν είναι τυχαία· αποτελεί αναγνώριση του ρόλου της χώρας μας στη γεωπολιτική «γειτονιά» της Ανατολικής Μεσογείου και της δυνατότητάς της να λειτουργήσει ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών.
Ωστόσο, πέρα από το συμβολικό επίπεδο, το ουσιαστικό ζητούμενο είναι η Ελλάδα να αξιοποιήσει αυτήν την επίσκεψη με τρόπο που θα της επιτρέψει να αναδειχθεί σε δύναμη διαμεσολάβησης, μια «γέφυρα» επικοινωνίας ακόμη και με τη ρωσική πλευρά. «Τα κράτη, πέρα από συναισθηματισμούς, κινούνται με γνώμονα τα συμφέροντά τους», υπογραμμίζει.
Έτσι, η παρουσία του Προέδρου Ζελένσκι μπορεί να αποτελέσει αφετηρία, αφορμή και εφαλτήριο για να διεκδικήσει η Ελλάδα έναν ενεργότερο ρόλο στη διεθνή σκηνή, ενισχύοντας το κύρος και το προφίλ της ως αξιόπιστος παράγοντας σταθερότητας.
Ο ενεργειακός παράγοντας
Σε μια περίοδο που η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης παραμένει κομβικό ζήτημα, η Ελλάδα αναδεικνύεται σε κρίσιμο κόμβο για τη διασφάλιση της ροής αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) προς τη Γηραιά Ήπειρο.
Όπως υπογράμμισε πρόσφατα ο Υπουργός Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών, η χώρα μας λειτουργεί πλέον ως «πύλη» για την εισροή αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, προσφέροντας μια αξιόπιστη εναλλακτική απέναντι στη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η επικείμενη επίσκεψη του Προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς συνδέεται όχι μόνο με τη γεωπολιτική διάσταση του πολέμου, αλλά και με τη νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική που διαμορφώνεται στην περιοχή.
Ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, Πολύκαρπος Αδαμίδης, επισημαίνει πως η Ελλάδα, ως αξιόπιστη οδός προμήθειας ενέργειας, μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην απεξάρτηση της Ευρώπης από τις ρωσικές πηγές και ταυτόχρονα να ενισχύσει έμμεσα και το Κίεβο, περιορίζοντας την πίεση που δέχεται από τη Μόσχα.
Τα αιτήματα Ζελένσκι
Η επίσκεψη του Προέδρου της Ουκρανία , στην Αθήνα αναμένεται να έχει ιδιαίτερο βάρος, καθώς συνοδεύεται από συγκεκριμένα αιτήματα προς την ελληνική πλευρά. Ο Ουκρανός ηγέτης, σε μια κρίσιμη καμπή του πολέμου και ενώ η διεθνής κοινότητα αναζητά σταθερές και συμμάχους, επιδιώκει να ενισχύσει τη διπλωματική και πολιτική στήριξη της Ελλάδας, αλλά και να ανοίξει νέους διαύλους συνεργασίας.
Όπως υπογραμμίζει ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, Πολύκαρπος Αδαμίδης, ο κ. Ζελένσκι αναμένεται να ζητήσει επιβεβαίωση της ελληνικής στήριξης τόσο σε πολιτικό όσο και σε ηθικό επίπεδο, υπενθυμίζοντας ότι η ουκρανική υπόθεση αποτελεί ζήτημα Διεθνούς Δικαίου, «ένα πλαίσιο που αγγίζει άμεσα και την Ελλάδα και την Κύπρο, με φόντο τα γεγονότα του 1974 και την τουρκική εισβολή». Παράλληλα, δεν αποκλείεται, να τεθεί και το θέμα της περαιτέρω βοήθειας προς το Κίεβο.
Υπογραμμίζει πώς απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί τονίζοντας πώς «το δύσκολο σημείο για εμάς το οποίο πρέπει να εξετάσουμε με περίσσια προσοχή και σε ό,τι έχει να κάνει πάντα πώς αντιμετωπίζουν αυτή την έλευση και οι Ρώσοι».
Σαφώς όπως αναφέρει η Ελλάδα έχει επιλέξει, τηρεί και τιμά τις διεθνείς συμμαχίες της αλλά από την άλλη, αναφέρει ότι «δεν πρέπει ποτέ να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η Ρωσία είναι μία μεγάλη χώρα, ότι η Τουρκία έχει μέχρι σήμερα επιτελέσει τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου». Καταλήγει ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να εξετάσει ευκαιρίες και να αναδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών «αξιοποιώντας τις ιστορικές καταβολές παρουσίας μας στην περιοχή αυτή και τους αιώνες φιλίας με όλους τους λαούς της περιοχής».
